باشگاه ما

مسير صعود تا بارگاه سوم دشوار نبود اما كوله هاي سنگين و آفتابي سوزان ما را مورد چنان عنايتي قرار دادند كه خاطره اش را از ياد نخواهيم برد. اين اولين صعودي بود كه با بردن 2 ليتر آب اكثرا با كمبود آب مواجه شديم و قانون " آب بايد به آب برسد را نقض كرديم" . پس از حدود چهار ساعت و نيم پيمايش در ساعت 15 به بارگاه رسيدم. متاسفانه خانم محبوبه پازوكي در ارتفاع 4100 دچار ارتفاع زدگي شدند و به همراه آقاي بيرجندي به سمت گوسفند سرا حركت كردند. يكي از قاطرها كمي قبل از ما رسيد و ديگري حدود ساعت 20 رسيد. بارگاه سوم بيشتر شبيه ميدان تره بار بود. نمي دانم تعداد چادرهاي اطراف پناهگاه بيشتر بود يا سنگهاي بزرگ اطراف آن. متاسفانه 2 تا از چادرها گم شد و يك گروه از تيم آقايان و گروه سرپرستي براي خوابيدن چادر نداشتند. هر تيمي مسئول برافراشته كردن چادر خود در ارتفاي 4150 متري شد.
سرپرست كمي به ما زمان دادند تا چادر بزنيم، استراحت كنيم و غذايي بخوريم . سپس در ساعت 17 جلسه عمومي در حدود 15 دقيقه با تمام اعضاي گروه برگزار كردند تا نكات لازم براي صعود فردا را يادآوري كنند. همچنين فرمودند در اين ارتفاع كمي فعاليت كنيم تا بهتر هم هوا شويم. بعد از جلسه ايشان نبض بيشتر دوستان را بررسي كردند . بيشتر بچه ها پليس شده بودند كسي زير 110 تا نمي زد.

هواي تميز و بدون دود ماشين ها سبب شده بود تا غبار از روي چشمان آسمان برداشته شود و نگين هاي زيبا آفرينش بر بلنداي آن ما را چشم نوازي كنند. كهكشان ما زيباست اما نمي داند كه ما بر روي زمين چه فتنه ها مي كنيم . اگر دستانمان به ستارهاي درخشان مي رسيد حتما دور تا دور آن را ديوار ميكشيدم و براي ورود به آن طلب پول مي كرديم. به قول فروغ فرخ زاد:
اي ستاره ها كه بر فراز آسمان
با نگاه خود اشاره گر نشسته ايد
اي ستاره ها كه از وراي ابرها
بر جهان ما نظاره گر نشسته ايد
اي ستاره ها مگر شما هم آگهيد
از دورويي و جفاي ساكنان خاك
كين چنين به قلب آسمان نهان شديد
اي ستاره ها، ستاره هاي خوب و پاك
نكته بسيار جالب درجه هوا بود، در سردترين لحظات شب دماي هوا حداكثر به 4 تا 5 درجه زير صفر رسيد و حتي آب چشمه بارگاه سوم يخ نبسته بود. شرايط آب و هوا بر وقف مراد بود. در بارگاه سوم به تازگي پناهگاهي ساخته شده است كه چاي گرم در آن پيدا ميشود. بيم آن دارم كه روزي قله دماوند توريستي شود و به جاي آنكه كوهنوردان بر آن گام بگذارند تازه عروس و دامادها در هتل هاي 7 ستاره اي ماه عسل خود را جشن بگيرند. اميدوارم سهم من از زندگي سهام عدالت باشد تا بر اين فاجعه نگريم.
همه دوستان تلاش مي كردند كه بخوابند اما سرو صداي زياد و تا حدودي ارتفاع سبب شد كه نتوانند خوب بخوابند. ساعت 2 صبح بيدار باش بود. تقريبا همه راس ساعت 3 صبح در صف مقدم آماده به حركت بودند. ساعت 3:05 صبح تيم به سوي آتشفشان خاموش، منزلگه فريدون مرد ميدون حركت كرد. بيشتر تيم ها با ما شروع به حركت كردند. ظلمت شب همه جا را در برگرفته بود و چراغ هاي همنوردان همانند الماس هاي كوچك بر روي زمين آرام آرام با سرقدم آقاي بهرامي حركت مي كرد. هوا بسيار مطلوب بود. تيم هاي زيادي با هم حركت مي كردند. تيم ما تقريبا بيشترين تعداد را در ميان تيم هاي حاضر داشت به همين دليل گاهي تيمهاي ديگر اعضاي خود را در صف ما گم مي كردند كه با هماهنگي بين سرپرستها اين مشكل به راحتي مديريت مي شد. آهنگ سكوت با نواي نفس هاي ما تصنيف ترنم عشق را زنده مي كرد. همه تلاش ميكرديم كه صحيح گام برداريم و خوب نفس بكشيم. با روشن تر شدن هوا از وحشت كوه كاهيده مي شد اما بر عظمتش مي افزود.
پس از پيمايش ارتفاع 1000 متر از بارگاه سوم به بلندترين آبشاريخي خاورميانه با ارتفاع 5150 متر از سطح دريا، كه تقريبا در تمامي روزهاي سال به جز چند روزي از مرداد ماه يخ زده است رسيديم. آبشار يخي بسيار زيبا بود تنها يك اسب شاخ دار كم داشت تا آرزو هاي ما را برآورده كند.تا نزديكي آبشار يخي تيم، همانند ارتش مورچه هاي قرمزپشت به پشت فرمانده رژه ميرفت. اما پس از آن ريزش ها آغاز شد. چند تن از دوستان از آبشار بازگشتند و تيم انسجام اوليه را از دست داد. به نزديكي تپه گوگردي كه رسيديم يكي از بزرگترين اشتباهات از طرف چند تن از دوستان صورت گرفت. آنها از ادامه صعود منصرف شدند و تصميم گرفتند درابتداي تپه استراحت كنند و منتظر برگشت تيم شوند.علي رغم آن كه سرپرست به همه تذكر داده بود كه خواب در ارتفاع بالاي 5000 خواب بدون بيداري است، عده اي اين موضوع را جدي نگرفتند و در ابتداي تپه استراحت كردند. غافل از آنكه سيزده به در تپه گوگردي همانند شنا كردن در مرداب خطرناك خواهد بود.

مسير صعود از تپه تا قله دشوارترين ترين بخش صعود بود زيرا هم انرژي كمتري داشتيم و هم بوي گوگرد هم چون نسيم بهاري ما را نوازش مي داد كه البته اين نوازش بي شباهت به شلاق هاي باد بر دشت گندم نبود. هوا گرم بود اما باد شديدي منطقه را در بر گرفته بود. تيم منسجم مورچه هاي قرمز به لشگر شكست خورده جنگ جهاني دوم مبدل شده بود. نفس كشيدن بسيار سخت بود اما تنها رمز موفقيت در زير قله قدم هاي كوتاه و نفس گيري عميق بود. گروه به سه تيم تقسيم شد و ساعت 10:30 دقيقه صبح اولين گروه به قله رسيد و پس از گذشت 10 دقيقه 32 نفر از 43 نفر بر بام ايران ايستادند. قله هاي مجاور هم چون ورارو، سه سنگ، گل زرد ... به چنين دلاوراني افتخار ميكردند. نمي دانم حس خستگي بيشتر بود يا شيرني صعود. اما ما توانستيم و اين بسيار زيبا بود.
شايان ذكر است كه از تلاش هاي آقاي عرفان فكري در حمايت هاي فراوان از تيم در تمام برنامه ها به ويژه در صعود به قله دماوند تشكر كنم.