باشگاه ما

در پاكستان و در منطقه قراقروم به سه قله برخواهيد خورد كه نام ليلا را بر خود دارند. ليلا در زبان محلي عزيز و محبوب معنا مي‌دهد.

كوتاهترين قله ليلا نيز در شمال دره روپال و در غربي‌ترين نقطه رشته كوه هيماليا در كنار نانگاپاربات قرار دارد. ارتفاع قله 5971 متر بوده و صعود آن بسيار دلپذير مي‌باشد.

جبهه شمال غربي اين كوه 6096 متري با بيش از 1500متر طول داراي شيبي حدود 45 درجه مي‌باشد. در مورد ارتفاع اين كوه نظر واحد وجود ندارد در برخي از منابع آنرا 6200‌ متر و در منابع ديگر 6614 متر ذكر نموده‌اند. در نقشه‌هاي كوه‌نوردي ژاپني‌ها كه در سال 2003 توسط تسونئو مياموري چاپ شد، ارتفاع اين كوه 6096 متر بيان شده است.
همچون اكثر قلل قراقروم كه در دهه‌هاي هشتاد و نود به شكل غيرقانوني و بدون در اختيار داشتن اجازه صعود فتح مي‌شدند، ليلا پيك نيز داراي چنين سرنوشتي بود. نخستين صعود كوه توسط چهار كوهنورد بريتانيايي از جمله سيمون ياتيز و مارك ميلر از جبهه غربي و از طريق يخچال گندوگرو صورت گرفت.
در اوايل دهه نود آلمانيها از همان مسير تيم بريتانيايي قله را صعود نمودند. آنها را در اين صعود گروهي سوئيسي همراهي مي‌كردند. اين صعود در تابستان 1993 انجام گرفت، اين صعود نيز نيز به شكل غيرقانوني انجام شد. اما تا سال 1997 هيچ صعودي به شكل رسمي به ثبت نرسيد تا اين كه در اين سال تيمي ايتاليايي متشكل از فابيو اياچيني، پائولو كاوگنتو قله را صعود كردند و در پي آنها روز بعد سه ايتاليايي ديگر موفق به صعود قله شدند. ايتاليايي‌ها در مسير با كپسول گازي روبرو شدند كه نام 4 كوهنورد بريتانيايي كه حدود ده سال قبل قله را فتح كرده بودند بر روي آن حك شده بود. مسير ايتاليايي‌ها كمي دشوارتر از مسيرهاي قبل و از غرب يال شمالي صورت گرفت.
تا اين سال تمامي صعودهاي ليلاپيك به شكل آلپي صورت گرفته بود. البته صعود يكروزه قله از كمپ اصلي پيشرفته در شرق يخچال گندوگرو امكان پذير به نظر مي‌رسيد گرچه مسير صعود بالغ بر 1500 متر ارتفاع مي‌باشد اما اغلب صعودها به شكل يكروزه صورت گرفته و تيمها پس از صعود قله با يك شب‌ماني در كمپ 5000 متر روز دوم به كمپ اصلي بازگشتند.
براي هم‌هوايي مناسب جهت صعود ليلاپيك نيز مي‌توان به قله 5650متري گندوگرو صعود نمود.

در تابستان 2005 نخستين تلاش براي فرود با اسكي از اين كوه توسط فردريك اريكسون و يورگن آموت ، كوهنورد ـ اسكي‌بازان اسكانديناوي صورت گرفت. اگر چه آن دو نتوانستند قله را صعود نمايند اما مسير شمال غربي كوه را اسكي كردند. آنها ليلاپيك را بهت‌آورترين كوهي توصيف نمودند كه تا آن زمان با آن برخورد كرده بودند و معتقد بودند، قله شبيه نوك سوزني است كه رو به آسمان قرار گرفته است.
فردريك و يورگن در 18 جون 2005به كمپ اصلي در ارتفاع 4150متري رسيدند اين دو كمپ 1 خود را در ارتفاع 5000 متري و در تاريخ 22 جون برپا كردند سپس در ساعت 2:30 بامداد روز بعد كمپ 5000 متر را به سمت قله ترك كردند و پس از 7 ساعت به 100 متري اين سوزن عظيم رسيدند. آنها ادامه مسير را بيش از حد يخ زده يافتند كه اين شرايط براي اسكي كردن مناسب به نظر نمي‌رسيد لذا تصميم گرفتند از همان نقطه با اسكي به پايين بازگردند. بدين شكل از ارتفاع 6000 متري تا پاي يخچال گندوگرولا را اسكي كردند.
اما هر سه قله ليلاپيك تاكنون توسط گروهها و كوهنوردان مختلف صعود شده‌اند ولي شايد صعود اين سه قله توسط يك نفر بتواند انگيزه‌اي براي تلاش بيشتر بر روي آنها باشد.