باشگاه ما

جمعه 14/10/1386
شب قبل لسلی هم به ما پیوست. امروز قصد صعود بر روی یک آبشار بلند را داریم. فقط اینجا مشکلی که وجود دارد اشغال شدن آبشارها توسط یخنوردان است. چیزی شبیه دیواره پلخواب در روز جمعه!!!.
آبشاری که انتخاب میکنیم 160 متر ارتفاع، 70 درجه شیب و درجه سختی آن III به همراه قسمتهای سنگی و میکس درانتها است. که در 3 کرده مجزا شروع به صعود میکنیم. با طنابهای 60 متری آنرا در 4 طول صعود میکنیم. در قسمتهایی از آبشار کارگاه های ثابت روی سنگ وجود دارد و قسمتهایی نیز باید خود با پیچ یخ کارگاه بزنیم. نکته ای که اینجا مشاهده میشود اینست که اکثر کارگاه های آنها طنابچه های قدیمی و رنگ پریده با حلقه فروهای زنگ زده دارند که مربیان بی اعتنا به آنها رویشان فرود میروند. صد رحمت به کارگاه های دیواره بیستون!!!.

شنبه 15/10/1386
امروز قرار است که ساعت 7 صبح بیدار شویم تا زودتر به پای آبشارها برویم و جا بگیریم. حسین ساعت رو روی 7 تنظیم میکند. ساعت زنگ میزند. خسته تر از روزهای دیگر از خواب بلند میشویم. لباسها را پوشیده و آماده صبحانه خوردن میشویم. ولی کسی در سالن غذا خوری نیست. ساعتم رو که نگاه میکنم میبینم ساعت 4:30 صبح به وقت اینجاست. بنده خدا حسین جزء فحش و نفرین چیزی دیگری نصیبش نمیشود.
کار دوباره امروز ما در همان منطقه فریسینیر است. آبشاری با همان درجه اما بلند تر.
آبشار امرزو 220 متر طول، 70 تا 80 درجه شیب متغییربا یخ مناسب تر و درجه سختی III دارد. این آبشار را هم در سه کرده مجزا صعود میکنیم. به غیر از یک تیم 3 نفره دیگر هم روی آبشار هستند که زود تر از ما کار را شروع کرده اند (1 نفر آقا و 2 نفر خانم). جالب است که اینجا بین صعود کننده خانم وآقا فرق زیادی نیست و هر کدام از آنها به نوبت سر طناب صعود میکدند.

یکشنبه 16/10/1386
امروز قرار است در منطقه دیگری به نام سیاک CEILLAC یخنوردی کنیم. این منطقه در قسمت جنوب شرقی شهرماست و با اینجا 30 کیلومتر فاصله دارد. در این منطقه یک پیست بزرگ اسکی نیز در کنار آبشارهای یخ زده وجود دارد و از آنجایی که امروز روز تعطیل است تعداد زیادی یخنورد به اینجا آمده است.
فیلیپ کمی مردد است. بارش برف و تعداد زیاد یخنورد... .
با پیشنهاد بچه ها و تصمیم فیلیپ قرار میشود که برنامه را به تمرین اسکی تغییر دهیم. و فردا برای یخنوردی بازگردیم. در اینجا همه جور لوازم اسکی برای هر قد و اندازه و سطح کاری چوب و کفش وجود دارد. حتی در اینجا کفشهای کوهنوردی و تبرو کرامپون هم اجاره داده میشود.

موقع برگشتن به پایین هستیم که کنار پیست آمبولانس میبینیم. متوجه میشویم که امروز بر اثر ریزش یخ یکی از یخنوردان روی آبشار مصدوم شده که او را با آمبولانس به بیمارستان منتقل کردند.

دوشنبه 17/10/1386
امروز کیوان که پزشک هم هست برای دیدن یک دوره امداد کوهستان به بیمارستان شهر بریانسون میرود. این برنامه را فیلیپ برای کیوان در نظر گرفته است. او به مدت 20 سال مسئول امداد نجات کوهستان شهر بوده و رئیس بیمارستان بقیانسون که خودش از کوهنوردان خوب فرانسه است، دوست صمیمی فلیپ میباشد.
برنامه امروز صعود همان آبشار بلند منطقه سیاک است. اینجا 3 آبشار وجود دارد که 2 تای آنها بلند و ساده تر و یکی کوتاه اما مشکلتر است.. امروز من لسلی و علی هم طناب هستیم و فلیپ، حسین و احسان هم با هم صعود خواهند کرد.
روی آبشار ترافیک سنگینی است. و در طول مسیر مقدار زیادی خون روی یخ ها دیده میشود که مربوط به حادثه دیروز است.
طول این آبشار 350 متر، شیب متغییر 80 تا 85 درجه و در طول آخر 90 درجه و درجه سختی آنIV است.
این آبشاریخ زده در تابستان یک رودخانه پر آب است که به صورت یک برنامه دره نوردی از آن فرود می آیند. در اینجا هم کارگاه های قدیمی زنگ زده نیز مشاهده میشود.

امشب در منزل با تونی لامیشه Tonio lamicheیکی از بهترین سنگنوردان فرانسه آشنا میشویم. عکسهای او را همیشه در تبلیغات و پوسترهای به آل و پتزل دیده بودیم و اکنون او اینجا بود. شخص دیگری نیز با چهره آشنا آمد، اوهم سام بائوجه Sam beaugey یکی دیگر از سنگنوردان و چتر باز خوب فرانسوی بود. معروفیت او بیشتر به خاطر سقوط های آزاد از روی دیواره های بلند است. فلیپ ما را به آنها معرفی میکند. بعد از کمی گپ زدن متوجه میشویم که تونی همسایه بغلی ما است. و وقتی از او درباره تمریناتش سوال میکنیم میگوید که فقط در طبیعت کار میکند و تمرین سالنی ندارد. همچنین به غیر از سنگنوردی، اسکی و یخنوردی و صعودهای زمستانی بلند هم انجام میدهد.

سه شنبه 18/10/1386
امروز هوا بسیار سرد است از شانس بد ما به دلیل بارش برف روز قبل و یخ زدگی، جاده بسته است. با پیشنهاد فیلیپ و موافقت ما برای تمرین درای تولینگ به شهر بقیانسون میرویم.
مسیری که برای درای تولینگ در نظر گرفته شده 2 مسیر به طول 30 متر با رولهای آماده و درجه سختی M6 در مقیاس درای تولینگ (فشار 12/5 یوسه میتی) است که روی آن شروع به تمرین میکنیم.

چهارشنبه 19/10/1386
امروز برای تمرین اسکی دوباره به پیست سیاک برمیگردیم.
همچنین از امروز شروع فستیوال یخنوردی اکرن است و یخنوردان زیادی از سراسر اروپا و امریکا برای شرکت در این فستیوال به اینجا می آیند. این فستیوال بین المللی از چند سال گذشته و هر سال در شهر کوچک آقژانتیه برگزار میشود. در کنار این فستیوال یخنوردی، فستیوال فیلمهای کوهنوردی بنف هم شروع به کار میکند. مجموعه ای جالب و دیدینی که بسیاری از یخنوردان و کوهنوردان جهان را به اینجا می کشاند. جالب است که تبلیغات این فستیوال را در تمامی نقاط این شهر کوچک میتوان دید. از ایستگاه اتوبوس گرفته تا استخر سرپوشیده و فروشگاه و بقالی. از تمام تیرهای چراغ برق هم بنرهای این فستیوال آویزان است. تبلیغاتی زیبا و همه گیر. تقریبا میتوان گفت که تمام مردم شهر در این فستیوال حضور دارند.
از برنامه ها و اهداف این فستیوال، آَشنا کردن یخنوردان با مناطق یخنوردی این ناحیه، گرد همایی آنان، آشنا شدن یخنوردان جوان تر با قدیمیترها و تبادل تجربیات و انتقال آموخته های آنان به یکدیگر و همچنین نمایش فیلمهای کوهنوردی و معرفی برترین فعالیتهای کوهنوردی جهان به همدیگر است.
از شب قبل هم عضو دیگری به تیم ما اضافه شد. او خانم کلر دیوید است که به تازگی به عضویت GHM درآمده. او در کارنامه خود چند تلاش ناموفق 8 هزار متری بدون اکسیژن و 2 صعود موفق آنها را دارد و برای یخنوردی به اینجا آمده است.

پنجشنبه 20/10/1386
امروز دوباره به منطقه سیاک برمیگردیم تا آبشارهای دیگر آنرا نیز صعود کنیم. خانم کلر هم امروز با ماست. لسلی امروز صعود نمیکند و او را با ما همراه میکند. تیم را به 3 کرده 2 نفره تقسیم میکنیم. حسین و کیوان در یک کرده و احسان و کلر در کرده دیگر به سمت آبشار مسوم به Y میروند که هم بلند تر و هم ساده تر است. من و علی هم به سمت صعود آبشار میانی که عمودی و درجه بالاتری دارد میرویم.
طول آبشار Y که خود در بالای آن به دو شاخه تقسیم میشود حدود 150 متر، شیب آن بین 70 تا 80 درجه و درجه سختی III است و ارتفاع آبشار میانی حدود 60 متر، شیب 90 و درجه سختی آن V است. در کنار آبشار عمودی میانی دو مسیر درای تولینگ رول خورده نیز وجود دارد که درجه آن حدود M8 است.
امروز روز دوم فستیوال است و یخنوردان زیادی از کشورهای مختلف اینجا هستند. تقریبا و به طور همزمان 6 تیم روی آبشار میانی با ما مشغول کار هستند. بعد از 3 ساعت تمرین، احسان و کلر هم به ما در آبشار میانی می پیوندند و علی برای صعود آبشار Y فرود میرود تا به حسین و کیوان ملحق شود.

امشب آخرین شبی است که ما اینجا هستیم. به نمایشگاه جنبی فستیوال میرویم. این نمایشگاه در سالن سرپوشیده مجموعه ورزشی شهر قرار دارد و تعدادی از شرکتهای تولید کننده و فروشگاه ها و آلپاین کلابهای فرانسه در آن حضور دارند. در هنگام بازدید از غرفه ها، کارت پستال عکسهای کوه های ایران از جمله علم کوه، دماوند و چند نقطه دیگر را که در تهران و از حمید یعقوبی گرفته ام را بین آنها پخش میکنیم که این عکسها برایشان جذاب بود و با تعجب به آن نگاه میکردند. دیواره علم کوه برای خیلی از آنها آشنا و خیلی دیگر هم از وجود کوهستان در ایران بی خبر بودند. در عوض آنها هم پوسترها و عکسهای نمایشگاه و شرکت هایشان را به ما میدهند. چه ارتباط جالبی! اینجا هیچکس غریبه نیست! به نقل قول از گفته محمد نوری ؛ «کوهنوردان، همه شهروندان کشور کوهستانند» انگار همه از یک کشورند. زبان مهم نیست، اینجا کوهنورد بودن مهم است!
اتفاق جالب دیگر در این نمایشگاه آشنا شدن با خانمی بود که تعریف ما را از قبل شنیده است!!.
وقتی به او عکس علم کوه را میدهم و میگویم که ما از ایران به اینجا آمده ایم به من میگوید : من کوهنورد نیستم اما دوستان کوهنوردی دارم که سال قبل به ایران آمده بوند و از کشور شما خیلی تعریف میکرند. در ضمن در ایران یک کلاس آموزشی هم برگزار کردند که من عکسها و فیلم آنرا دیدم. و وقتی میفهمد فیمل و عکسهایی که دیده متعلق به کلاس خود ما بوده خیلی تعجب میکند. اینجا دنیا کوچک است!
اتفاق جالب دیگر امشب مشاهده فیلم یخنوردی در شکافهای یخی قطبی در ایسلند توسط یک تیم فرانسوی است که فیلم متعلق به منو پلشیر است. منو جزء مربیانی بود که سال 2000 برای دادن آموزش دیواره نوردی به همراه دو سنگنورد دیگر از مدرسه انسا و از طرف باشگاه دماوند به ایران آمده بودند. حسین شماره ای از او داشت که قرار بود بعد از رسیدن به فرانسه، با او تماس بگیرد و از احوالش جویا شود که این اتفاق در اینجا رخ داد و خود او در سالن نمایش حضور داشت.
بعد از نمایش فیلمها به منزل میرویم. از آنجایی که امشب شب آخر اقامت ما در این شهر است، بندیک همسر فلیپ یک مهمانی کوچک برای ما در منزل تدارک دیده. که همراه با دادن چند هدیه کوچک و کتاب های کوستان آلپ به ما است. پشت هر کتاب را هم لسلی، فیلیپ و بندیک و دوست دیگری تا آن شب فکر میکردیم آشپز و خدمتکار سوئیت بندیک است و بعد فهمیدیم چشم پزشک و کوهنورد است، امضاء میکنند و هر کدام نوشته ای به رسم یادگار برای ما مینویسند.

جمعه 21/10/1386
امروز قرار است از منطقه کوهستانی اکران به منطقه ای دیگر برویم تا با مناطق دیگر هم آشنا شویم و در آنجا بتوانیم در هوای گرمتر دیواره نوردی کنیم. این تصمیم را چند روز پیش داشتیم ولی هر بار به دلیل خرابی هوا به تعویق افتاده بود. برنامه ای که با لسلی به توافق رسیدیم، سنگنوردی در منطقه پقل واقع در آلپ جنوبی است. این منطقه نزدیک شهر معروف گق نوبل، و در نزدیکی خانه خود لسلی است.
خانه لسلی در دهکده ای کوچک و زیبا و در بالای تپه ای بلند قرار دارد که از آنجا میتوان دشتی وسیع را در زیر پای خود دید. در پشت خانه اش نیز دیواره ای بلند با ارتفاع 300 تا 400 متر وجود دارد که یکی از مشکل ترین مسیرهای اروپا در آن قرار دارد که توسط خود لسلی گشایش یافته و تنها مسیر در اروپا است که 2 طول A5 در خود دارد.
بعد از رسیدن به شهر و با پیشنهاد بچه ها به سمت سالن سنگنوردی میرویم. با وارد شدن به سالن چشمان همه از تعجب بیرون زد. سوله ای بزرگ و مجهز و تمامی قسمتهای آن پوشیده از دیواره های مصنوعی با شیبهای مختلف!!
نام اینجا اسپیس راک ESPACE ROC دومین سالن بزرگ سنگنوردی کشور فرانسه است و تقریبا روزانه چند صد نفر در آن مشغول تمرین هستند. جالب است که این سالن از صبح تا شب یکسره باز است. تمامی دیواره های نصب شده در آن دارای مسیر های مشخص شده با درجه بندی فرانسوی است که تمامی مشخصات هر مسیر روی یک کاغذ و روی اولین گیره هر مسیر نصب شده که هر سنگنورد برای تمرینات خود میتواند از مسیرهای استاندارد شده استفاده نماید. روی برگه شناسونامه مسیر، نام طراح، تعداد گیره، و رنگ گیره مسیر مشخص شده است.
هر مسیر داری اسلینگهای آماده در روی خودش است که نیاز به گذاشتن و برداشتن آن نیست. مسیرهای این سالن طوری طراحی شده اند که هر شخصی با هر توانایی بتواند در اینجا به تمرین بپردازد. تقریبا از کودکان 4 تا 5 ساله گرفته تا پیرمرد 60 ساله. قسمتی از سالن هم به طور اختصاصی به کودکان زیر 5 سال تعلق دارد.

بعد از سنگنوردی در سالن از شهر خارج شده و به سمت منطقه پقل PRESLES میرویم تا 2 روز آینده را در آنجا مستقر شویم.
دیوار های سنگی پقل ROC STON DE PRESLES یکی از معروفترین مناطق سنگنوردی در اروپا هستند. این دیواره ها دارای چندین کیلومتر عرض و حدود 200 تا 400 متر ارتفاع و دارای 1200 مسیر سگنوردی آماده و غیر آماده است.

شنبه 22/10/1386
امروز 30 سانتی متر برف نشسته و هوا هم هنوز خرابه. خوب اینطور که معلومه برنامه دیواره نوردی کنسله، با مشورت بچه ها و پیشنهاد لسلی دو برنامه رو اجرا میکنیم. اول بازدید از کل دیواره های منطقه آشنایی با آنها و سپس کار دوباره در سالن سنگنوردی شهر گق نوبل.

بعد از بازدید از دیواره ها و معرفی آنها، لسلی ما را با ماشین به سمت دره ای زیبا میبرد که چیزی شبیه به دره هزار چم جاده چالوس میباشد. منتها با مقیاسی چند برابر بزرگتر!.
یکی از شگفتیهای این دره، بزرگترین کلاهک طبیعی جهان است که در اینجا قرار دارد. ا قبل از دیدن آن فکر میکردیم (با توجه به نوشته های سایت و کتابهای ایرانگردی میراث فرهنگی) کلاهک شهر ماکو با ارتفاع 200 متر و بیرون زدگی 60 متر بزرگترین کلاهک جهان است اما امروز در جلوی چشمان خود چیز دیگری میبینیم. ارتفاع دیواره آن حدود 1000 متر و بیرون زدگی آن 200 متر میباشد. جالب است که یک مسیر مصنوعی در زیر آن وجود دارد که 11 طول طناب است و مسیر ماکو در زیر کلاهک 3 طول دارد.

یکشنبه 23/10/1386
طبق برنامه قبلی ما و برنامه ای که آقای نوتاش و ارضی برای ما تدارک دیده بودند، امروز برنامه کلاس ما تمام میشود و ما باید به لیون برگردیم. طبق این برنامه ما دو روز آینده را با آقای ارضی و در منزل ایشان، در یکی از شهرهای نزدیک لیون به سر خواهیم برد.

دوشنبه 24/10/1386
امروز برنامه بازدید از شهر لیون و خرید از لوازم کوهنوردی از فروشگاه و تمرین در سالن سنگنوردی M ROC را داریم. این سالن نیز یکی از بزرگترین سالنهای بلدرنگ شهر لیون است که صاحب آن از دوستان آقای ارضی است. سالنی دیدندی و شبیه به غار با دالانهای تو در تو!!
امروز من ماموریتی دارم که باید در این شهر انجام دهم. کاظم در تهران چند سی دی شامل فیلمهای K2 به همراه فیلم تدوین شده رضا نطام دوست را به من داده تا به دست دوستش هوگ* که در برنامه کی 2 با هم بوده اند برسانم. (البته زمانی که این گزارش ر امینویسم او به همراه 10 نفر دیگر در حادثه معروف بهمن سال جاری k2 در زیر قله و پس از بازگشت جان خود را از دست داد)

سه شنبه 25/10/1386
امروز، روز بازگشت است. ساعت 4 صبح به ایستگاه شهر لیون میرویم تا با ترن خود را به پاریس برسانیم.
و دوباره با آقای نوتاش دیداری داشته باشیم. همگی از برنامه دوره آموزشی در فرانسه بسیار راضی هستیم و امیدواریم بتوانتیم در آینده نزدیک تمامی تجربیات خود را به دیگر دوستانمان در ایران انتقال دهیم.

دستاوردهای این سفر:
آشنایی ما با مناطق جدید سنگنوردی و یخنوردی در کشور فرانسه.
نشان دادن امکان برگزاری دوره های کوهنوردی در زمستان در کشور فرانسه.
نشان دادن قابلیتهای کوهنوردان ایرانی به کوهنوردان فرانسوی و مربیان خود به عنوان نمایندگان فنی کار کشور ایران.
آشنایی با برگزاری فستیوالهای یخنوردی و فعالیتهایی که در اینگونه مراسم انجام میشود.
آشنایی با سبک های صعود فرانسویان بر روی آبشار های بلند (شکل حمایت، صعود های دو طنابه روی یخ و انواع میانی گداریها).
آشنایی با سبک تمرینات هفتگی بهترین سنگنوردان فرانسه در فصل و خارج از فصل.
آشنایی با نحوه اجرای دیواره های مصنوعی در سالن های سنگنوردی.
آشنایی با شکل و برنامه تمرینی داخل سالن سنگنوردان سالنی کار.
آشنایی با پیستهای اسکی در منطقه اکرن و نحوه ارائه خدمات آنها.
برقراری ارتباط با بهترین کوهنوردان و سنگنوردان فرانسه برای برنامه های مشترک وبعدی.
رسیدن به این خود باوری که از نظر دانسته های کوهنوردی و تکنیک در حال حاضر از کوهنوردان اروپایی چیزی کم نداریم و فقط بزرگترین ایراد ما داشتن تجربه کم در صعود ها و انجام صعود هایی در مقیاس کوچکتر از آنها است (از نظر کیفیت و کمیت عقب هستیم نه از نظر تکنیک و آموزش).
برگزاری نخستین جشنواره یخنوردی در ایران در منطقه رودبار قصران و انتقال قسمتی از تجربیات این سفر به دیگر علاقه مندان یخنوردی


قدردانی و تشکر:
در پایان این سفر جا دارد تشکر کنیم از همه دوستانی که ما را در این سفر یاری نمودند مخصوصا از تمامی اعضای انجمن کوهنوردان ایران و بقیه دوستان.

همچنین با تشکر ویژه:
از جواد نظام دوست به دلیل زحمتهای فراوانی که برای اجرا شدن این سفر برای تیم ما انجام داد.
از کیومرث بابازاده و آقای عباس محمدی به دلیل برقراری ارتباط مثبت با سازمان ژی اش ام .
از آقای نوتاش (نماینده دفتر انجمن در فرانسه) به دلیل زحمت فراوان و هماهنگیهای سفر ما در فرانسه.
از آقای محمد ارضی به دلیل زحمت فراوان و هماهنگیهای سفر ما در فرانسه و میزبانی ما در شهر لیون.
از آقای ژیلون و بخش فرهنگی سفارت فرانسه برای مساعدت در برگزاری این دوره آموزشی.


هزینه های مالی:
قسمتی از هزینه این سفر شامل ویزا، بلیت هواپیما و بلیت ترن ها توسط بخش فرهنگی سفارت فرانسه در ایران تقبل شده که جا دارد در اینجا از آقای ژیلون (رابط فرهنگی سفارت) تشکر و قدرانی شود.
هزینه های داخلی سفر و هزینه کل کلاس به عهده خود اعضای شرکت کننده بود که این مبلغ برای تیم 12 هزار یورو تمام شد.
مبلغ 2 هزار یورو از این هزینه کلاس به عنوان کمک مالی GHM به تیم ایرانی و انجمن کوهنوردان ایران بخشیده شد.