باشگاه ما

این هفته در کی 2 تمام شک و تردید ها حول ریزش بهمن می باشد . روس ها و ایتالیائیها در " آبروزی" ، چک‌ها روی مسیر "سزن" هستند. کوهنوردان دائما بالا و پائین می روند و سایه ریزش بهمن همه را در شک و تردید فرو برده است .!

تردیدی که به واقعیت نزدیک می باشد . حدود 4500 متر طناب در طول مسیر صعود ثابت گذاری شده است . کوهنوردان با استفاده از آنها در تردد می باشند و همین کار طناب ها را فرسوده می کند . از طرفی سنگ های ریزشی دائما بر طناب ها اثر تخریبی خود را میگذارند .

حجم ستون های برف بالاتر آمده . زمان حرکت ما از کمپ 2 به کمپ 3 ; نه 5 ساعت بلکه 11 ساعت طول کشید .
برف عمق زیادی دارد و تا کمر در آن فرو میرویم به همین دلیل نمی توانیم مسیر کمپ 4 را باز نمائیم . پس تصمیم گرفتیم به پائین بازگردیم .

روس ها نمی توانند به کمپ 2 برسند . کره ایها 3 روز در کمپ 3 اسیر هستند تا که شاید بتوانند خود را به کمپ 4 برسانند . این درحالی است که طوفانی دیگر از راه خواهد رسید .

زمان تشکیل جلسه ای از کوهنوردان فعال در مسیر آبروزی فرا رسیده است .
جلسه ای که بواسطه همان شک و تردیدها و با هدف مشارکت و همراهی ترتیب داده می شود .
ما در چادر ایتالیائیها جمع می شویم تا فهرستی از کارهای ضروری را تهیه نمائیم . طناب های جدید باید جایگزین قدیمی ها شوند و حرکت به سمت قله باید هماهنگ باشد .
Bruce Normand طرح خود را با سایرین در میان می گذارد : روس ها می بایست طناب های 4 سال پیش و قدیمی پائین کمپ 1 و قسمت ناخوشایند زیر کمپ 2 را تعویض کنند . ایتالیائیها مسئول جایگزینی طناب های تک رشته ای در زیر کمپ 1 می شوند . پرتغالی ها باید طناب های گره خورده در مسیر کلاهک " Houses Chimney " را عوض کنند و کار ما ( تیم آمریکایی ) ادامه دادن و توسعه طناب ها تا کمپ 3 است .

گفتگوی راحت و بی دردسری بود . هر کدام ما می توانستیم قربانی سقوط از این طناب های مستهلک شده باشیم در حالیکه میزان زیادی طناب نو در کمپ اصلی وجود داشت . این گناه است اگر مراقب همدیگرنباشیم .
تیم ما علی الرغم کار سختی که برایش تعریف شده است از طرح راضی بودیم .
در مرحله بعد در مورد حرکت به سمت قله بحث و گفتگو کردیم . کره ایها در کمپ 3 نشسته بودند و قصد داشتند بعد از این طوفان به سمت قله بروند و تیم روس و تیم ما پشت سر آنها در یک خط قرار می گرفت .

از نظر وضعیت جسمی ما هم هوا شده بودیم و وسائلمان هم در کمپ 3 بود . روس ها هم در حال حرکت به کمپ 3 هستند . به این ترتیب ما و روس ها ممکن است در روز های آتی برای فتح قله با هم یکی شویم .
ایتالیائیها و پر تغالی ها هنوز نیازمند زمانی یک هفته ای برای هم هوائی می باشند و احتمالا برای 10 تا 14 روز دیگر می توانند به قله فکر کنند .

آنچه گفته شد ; شرح حال اغلب تیم ها در منطقه " آبروزی " بود . اما ما تنها تیم های حاضر در این بخش کی 2 در پاکستان نیستیم . تیم روس بر روی رخ غربی علی الرغم هوای بد مشغول کاری مستمرو سخت است .
آنها در ارتفاع 7400 متری ; روزانه 60 متر حرکت عمودی بصورت گشایش مسیر را به امید برپائی کمپی نو قبل از حرکت بطرف قله به انجام می رسانند . ما هرگز چنین تیم سخت کوش و منظمی ندیده بودیم . آنها خارق العاده و مافوق طبیعی هستند .

در مسیر " سزن " چک ها کار خود را به سمت قله ادامه می دهند

. آنها در زیر کمپ 3 ( در ارتفاع 7050 تا 7800 متری ) قرار دارند . جائیکه برف پر حجم و عمیق است و به شکل قیف های باریکی زیر گردنه Negrotto جمع می شود و با شدت به رخ جنوبی برخورد می کند . بر سر و صورت کوهنوردان تازیانه می زند و آنها را مجبور میکند در این بخش مسیر هم ثابت گذاری انجام دهند . عبور از این بخش در حد غیر ممکن نشان می دهد

به دنبال چک ها در مسیر " سزن " یک تیم آمریکائی و یک فرانسوی تنها به همراه باربر قوی ارتفاعش در کمپ 2 مانده است و همچون او ; یک ایرانی تنها ( کاظم فریدیان ) نیز در کمپ 2 حضور دارد .

آخرین تیمی که به کمپ اصلی رسیده تیم زنان کره ای است . ما 2 نفر از آنها را در مسیر صعود به کمپ1 در آبروزی دیدیم . 2 شرپا هم همراه آنها در منطقه هستند و چادر ها را برپا می کنند .
بر اساس نظر مردان کره ای ! کوهنوردان مرد کره ای در مقابل این زنان کوهنورد مانند ستاره های فرو پاشیده در مقابل ستاره های درخشان هستند . !!
و نهایت اینکه :
بنظر نمی رسد که هیچ کوهنوردی پیش از روس های سخت کوش بر روی رخ غربی به قله کی 2 برسد