آمادگی جسمانی در کوهنوردی- شهرام عباس نژاد
یکشنبه، خرداد ۲۰، ۱۳۸۶ by Afshin Yousefi
اشاره: این مطلب نوشته آقای شهرام عباس نژاد از دوستان و اعضای باشگاه دماوند است که در وبلاگشان درج نموده که به تازگی آدرس اوون رو برای من ارسال داشته اند. ضمن آرزوی موفقیت برای اشان توجه شما را به خواندن این مطب جلب مینایم
آمادگی جسمانی در کوهنوردی
داشتم آمار وبلاگمو نیگاه میکردم. دیدم دیروز آخر وقت یکی وبلاگ منو برای آمادگی جسمانی در کوه نوردی در حین سرچ دیده .
تصمیم گرفتم که از این به بعد یه چند جلسه ای به این موضوع بپردازم . هر چند که مربی و دوست عزیزم سیاوش محمد ولی زاده اعتقاد داشت بهترین بدنسازی برای کوه نوردی خود کوه نوردیه . ومن هم این اصلو کاملا قبول دارم . البته کوه نوردیه اصولی.
بدن یک کوه نورد نیاز به استقامت عضلات (از انگشتان تا قلب)و آمادگی مفاصل دارد. که باز مورد دوم نیز به مورد اول بر میگردد .
از نظر من کوه نوردی یک زندگیست و یک عمر ما باید از آن لذت ببریم نه اینکه در دوران پیری نتوانیم قدم از قدم برداریم . یادی میکنم از آقای حاج محمدی که در سن ۶۰ سالگی نیز برنامه سرپرستی میکرد .
بعضی عضلات در صورت ضعف باعث آسیب دیدگی مفاصل میشوند و اینها برای یک کوه نورد بسیار اهمیت دارند مثل ساق پا ومچ . چهار سر زانو و مینیکس زانو .فیله و کمر .
البته استفاده از وزنه های سنگین در تقویت عضلات جنب مفاصل اصلا منطقی نیست و باید احتیاط نمود (حتی المقدور زیر نظر یک مربی بدنساز با قید اینکه بگویید کوهنورد و سنگ نورد میباشید ).
دسته دوم عضلاتی هستند که در طی فعالیت شما به توان آنها نیاز دارید مثل قلب .ساعد . پشت بازو . ران . شکم . گردن . کتف که تمامی آنها بصورت یک بافت فشرده نه منبسط مورد نیاز میباشد .
اما موردی که مخصوصا در تمرینات مداوم سنگنوردی باید مد نظر داشته باشید پیش بینی دوران استراحت برای عضلات میباشد . مثلا برای هر ۴۵ روز تمرین مداوم حتما ۷ تا ۱۰ روز استراحت میکردم . این به نظر خیلی از ورزشکاران و صاحب نظران علم پزشکی ورزش مانع از آسیب دیدگی حین فعالیت و تمرین میشود و در سنگ نوردان مخصوصا برای سلامت رباط ها و تاندونها مفید میباشد .
تصمیم گرفتم که از این به بعد یه چند جلسه ای به این موضوع بپردازم . هر چند که مربی و دوست عزیزم سیاوش محمد ولی زاده اعتقاد داشت بهترین بدنسازی برای کوه نوردی خود کوه نوردیه . ومن هم این اصلو کاملا قبول دارم . البته کوه نوردیه اصولی.
بدن یک کوه نورد نیاز به استقامت عضلات (از انگشتان تا قلب)و آمادگی مفاصل دارد. که باز مورد دوم نیز به مورد اول بر میگردد .
از نظر من کوه نوردی یک زندگیست و یک عمر ما باید از آن لذت ببریم نه اینکه در دوران پیری نتوانیم قدم از قدم برداریم . یادی میکنم از آقای حاج محمدی که در سن ۶۰ سالگی نیز برنامه سرپرستی میکرد .
بعضی عضلات در صورت ضعف باعث آسیب دیدگی مفاصل میشوند و اینها برای یک کوه نورد بسیار اهمیت دارند مثل ساق پا ومچ . چهار سر زانو و مینیکس زانو .فیله و کمر .
البته استفاده از وزنه های سنگین در تقویت عضلات جنب مفاصل اصلا منطقی نیست و باید احتیاط نمود (حتی المقدور زیر نظر یک مربی بدنساز با قید اینکه بگویید کوهنورد و سنگ نورد میباشید ).
دسته دوم عضلاتی هستند که در طی فعالیت شما به توان آنها نیاز دارید مثل قلب .ساعد . پشت بازو . ران . شکم . گردن . کتف که تمامی آنها بصورت یک بافت فشرده نه منبسط مورد نیاز میباشد .
اما موردی که مخصوصا در تمرینات مداوم سنگنوردی باید مد نظر داشته باشید پیش بینی دوران استراحت برای عضلات میباشد . مثلا برای هر ۴۵ روز تمرین مداوم حتما ۷ تا ۱۰ روز استراحت میکردم . این به نظر خیلی از ورزشکاران و صاحب نظران علم پزشکی ورزش مانع از آسیب دیدگی حین فعالیت و تمرین میشود و در سنگ نوردان مخصوصا برای سلامت رباط ها و تاندونها مفید میباشد .
