باشگاه ما

تاریخ اجرا: 7-11 دی ماه 1385
سرپرست: حسین ابوالحسنی
اعضای تیم: کاظم فریدیان ، لیلا اسفندیاری ، شیما شادمان ، مهدی دانشمند

روز شمار برنامه:

پنجشنبه 7/10/85:
ساعت 3 بعد از ظهر متروی امام حسین قرار داریم. بارش پراکنده برف که از صبح شروع شده بود شدت می گیرد، به طوری که تا به مترو می رسیم سر تا پا سفید می شویم. همه که جمع می شوند به هم نگاه می کنیم و با خنده می گوییم " آخه با این هوا کی میره خط الراس؟ تا کرج هم نمی توانیم برویم"، ولی ته دلمان قرص است چون از سایتی که تا کنون بارها و بارها پیش بینی آن درست از آب درآمده وضعیت هوای روزهای بعد را چک کرده ایم (www.snow-forecast.com) و هوای خوب و بدون بارش را گزارش داده است.
به هر حال ایستگاه صادقیه مهدی هم به تیم اضافه می شود و سوار متروی کرج می شویم.
کرج که می رسیم مطلع می شویم جاده چالوس بسته است. یک ماشین گرفته تا به ابتدای جاده چالوس برویم و صحت این خبر را بررسی کنیم، بله درست است، هیچ ماشینی اجازه تردد ندارد، با صحبت با مامورین پلیس راه با شرط بستن زنجیر چرخ و این که تا پل خواب بیشتر نمی رویم، فقط به ماشین ما اجازه عبور می دهند.
در این بین دوستان زیادی با ما تماس می گیرند و نگران ما هستند. کیلومتر 40 جاده کرج- چالوس بعد از پل خواب سمت چپ جاده، وارد فرعی ای می شویم که حدود 8 کیلومتر است و ما را به روستای کلوان می رساند.
شب را در منزل مش اکبر در کلوان اقامت می کنیم و دفتر یادبود آنجا را می نویسیم.

جمعه 8/10/85:
ساعت 5 صبح روستا را به قصد قله کهار اولین قله خط الراس به ارتفاع 4150 متر ترک می کنیم، هوا کاملا تاریک است، با برفکوبی زیادی که داریم ساعت 10 به جانپناه کهار می رسیم، هوا صاف و آفتابی ولی بسیار سرد و همراه با باد شدیدی است که تا پایان روز همراه ماست. ساعت 14 به قله کهار می رسیم و از جبهه شمالشرقی کهار به سمت گردنه "سیرابشم" به ارتفاع 3300 سرازیر می شویم و کمی پایین تر از گردنه در محلی که از باد در امان باشد کمپ شب اول را برپا می کنیم.
شدت باد به همراه پودر برفی که مثل سوزن به صورتهای ما فرومی رود و سرمای زیاد باعث می شود که لکه هایی از سرمازدگی در صورت یکی دو نفر ایجاد شود.
شب را در چادر با برف آب کردن و خوردن شام می گذرانیم. دما به 25- می رسد.

شنبه 9/10/85:
ساعت 30/8 صبح به سمت قله ونتار به ارتفاع 3700 متر حرکت می کنیم، قبل از قله ونتار چند قله فرعی را پشت سر می گذاریم، به دلیل کم ارتفاع شدن خط الراس برفکوبی زیادی داریم که با کوله های سنگین انرژی زیادی می گیرد.

برای صعود قله ونتار باید قسمتی را دست به سنگ و با حمایت و استفاده از طناب صعود کنیم. که ابتدا کاظم بدون کوله آن قسمت را صعود می کند، گیره های ریزی دارد که با وجود پودر برفی که روی آنهاست و کفشهای دوپوش کار مشکلی است، کارگاهی برقرار می کند و با طناب نفرات را حمایت می کند. برای صعود این قسمت زمان زیادی صرف می شود، چون فکر نمی کردیم قبل از قله ونتار درگیری فنی داشته باشیم. پس از صعود قله ونتار تا یک ساعت دیگر روی خط الراس ادامه می دهیم و قبل از غروب آفتاب در محل مناسبی قبل از قله هفت خوانی کمپ شب دوم را برپا می کنیم.

یکشنبه 10/10/85:
ساعت 8 صبح حرکت می کنیم ابتدا قله هفت خوانی به ارتفاع 3970 متر را صعود کرده و ساعت 10 برفراز آن هستیم، سپس به سمت قله "بند زرد" یا "گرده زرده" حرکت می کنیم. قسمت هایی از مسیر دست به سنگ و عبور از نقابهای برفی است که باید با دقت و تمرکز زیادی یک به یک آنجا را رد کنیم، خُب کمی نفس گیر است!
ولی حضور حسین و کاظم با تجربه ای که دارند اطمینان بخش است.
بعد از آن قله های "دزد" و "کلاش ویا" و چند قله فرعی را صعود می کنیم و قبل از قله کرچان کمپ شب سوم را برپا می کنیم.

دوشنبه 11/10/85:
ساعت 30/8 حرکت می کنیم، خط الراس قبل از قله کرچان ارتفاع زیادی کم می کند. به همین دلیل شیب تندی را قبل از قله باید بالا برویم، به جایی می رسیم که کوله ها را گذاشته و سبک به سمت قله کرچان حرکت می کنیم و ساعت 15/10 بر فراز آن هستیم، آخرین قله خط الراس، آنجا به خوبی آنتن می دهد و با دوستانمان در تهران تماس می گیریم و پس از گرفتن عکس و فیلم به سمت کوله هایمان باز می گردیم، و به سمت پایین حرکت می کنیم.
رسیدن به روستای مقصد خود حکایتی است! مسیر فرودمان به سمت پایین چند جای مشکل دارد که در جایی دست به سنگ است و در جایی دیگر شیب های بهمنی در انتظار ماست. به هر حال به روستای "نسا" قبل از گچسر، کنار جاده چالوس می رسیم و تا ساعت 11 شب خود را به تهران می رسانیم.


چند نکته:

»»» در این برنامه از دو چادر Saliwa دوپوش، 2 نفره و 3 نفره و یک حلقه طناب استفاده شد.
»»» وضعیت هوا صاف و آفتابی، بدون بارش و در روزهای اول همراه با باد شدید و سرما و شب ها دما به 25- می رسید.
»»» میانگین وزن کوله ها 20 کیلوگرم بود.
»»» جهت خط الراس شمال غربی به شمال شرقی است، و قبل از قله هفت خوانی و بر فراز قله کرچان به راحتی آنتن می دهد.
»»» ایمن ترین یال خروجی از خط الراس یال جنوبی قله هفت خوان است که به روستای سپهسالار منتهی می شود.
»»» به طور متوسط روزی 10 ساعت راه می رفتیم.


گزارش از: شیما شادمان

براي ديدن عكسهاي برنامه كليك كنيد.