باشگاه ما

ورزش کوهنوردی از یک دیدگاه رفتن به کام خطری بزرگ و به مراتب قوی تر از توان انسان و بازگشت از آن با اتکا به دانش و تجربه می باشد.

در این راه کوهنوردان با افزایش تجربه و آگاهی هر بار مرزهای جدیدی از توانایی را تجربه می کنند و به این ترتیب هر بار فاصله خود را به مرز بین مرگ و زندگی نزدیکتر می کنند. بدلیل نیروهای موجود در محیط اجرای کوهنوردی این ورزش آبستن حوادث متعددی است که هر لحظه می تواند هر فرد یا گروه را درگیر کند. آنچه در کوهنوردی ما بیش از هر چیز دیگری بی اهمیت انگاشته شده موضوع امداد در کوهستان است, فارغ از اینکه یک گروه کوهنوردی تا چه حد آمادگی اینکار را دارد و یا باید داشته با شد.

همواره در مواجهه با حوادث این کوهنوردان هستند که از افراد داوطلب گروههای امدادی تشکیل می دهند. بدلایل مختلف این گروهها کارآیی لازم را ندارند و همه چیز با بخت و اقبال و بسته به توانایی افراد پیش می رود.

طبیعتن نتیجه چنین عملیاتی نیز بیش از هر چیز بستگی به شانس و اقبال دارد چرا که :

1- افراد شرکت کننده در عملیات دانایی و توانایی لازم را ندارند.

2- هیچ برنامه مدون و در برگیرنده همه عوامل وجود ندارد.

3- سایه سنگین کمبود وسایل و تجهیزات بخصوص در مواجهه با مصدومین و حمل مجروح در کوهستان در تمام عملیاتهای امداد نا امید کننده است

4 - مراکز دولتی , ارگانها و تشکیلات مرتبط که در زمان عادی حاضر نیستند هیچ وقت و هزینه ای برای تشکیل یک گروه امداد بکنند در روز حادثه با بی نظمی خود را وارد معرکه می کنند و با دخالتها و ادعاهای بی مورد و روشهای عجیب و غریب اندک انرژی کوهنوردان حاضر در صحنه را از بین برده و یا مستهلک می کنند.

5- بعد از انجام کار بعضن امدادگران گرفتار مشکلات اداری و قضایی می شوند و همین ارگانهای مسئول و مرتبط تبدیل به مدعیانی می شوند که از کوهنوردان به خاطر اعمال ایثارگرانه شان بازخواست می کنند.



آنچه مایه دلگرمی است حضور همیشگی کوهنوردان با سابقه و فداکار است که با بذل وقت و هزینه نامحدود از امکانات شخصی شان با استفاده از پتانسیل موجود (هر آنچه قابل دسترسی است) به عملیات امداد مبادرت می کنند و هیچ نقطه کوهستان را خالی نمی گذارند.


حداقل شرایط برای به اجرا گذاشتن عملیات جستجو و امداد به صورت موثردر کوهستان (به نظر کاظم فریدیان):
ايجاد يك ستاد مديريت بحران در كوهستان بصورت مشخص باحضور نمايندگان كوهنوردان و و تشكيلات موظف و صاحب بودجه دولتي و تعيين يك نفر به عنوان رئيس دائمي عمليات امداد و نجات كوهستان براي ساماندهي و بكار گيري پتانسيل هاي موجود از قبيل امكانات نظامي و ارائه برنامه هاي بلند مدت و فراگير به شكلي كه در زمان وقوع حادثه وظايف همه عوامل از قبل تعريف شده باشد، قبل از هر چيز و پس از آن:
1- اختصاص بودجه مشخص به عملیات امداد از محل بودجه هاي دولتي ، بیمه ورزشی کوهنوردان , درآمدهای هر مسیرکوهنوردی,و ودیعه گرفتن از گردشگران برای عملیات امداد احتمالی.

2- آماده داشتن یک هلي كوپتر با سقف پرواز بالا و قدرت گشت زنی در ارتفاع 18000 پا (6000 متر) و خلبانان داوطلب وآموزش ديده و آشنا به مسائل امداد هوایی در كوهستان و همچنین مجهز به وسائل مخصوص امداد در کوهستان.

3- آماده داشتن تجهیزات امداد هوایی در کوهستان برای کوهنوردان و همچنین امداد مکانیزه از زمین شامل خودروهای تراک تریال و سورتمه های مخصوص حمل مجروح در شیبهای مختلف.

4- آماده داشتن فهرستی از کوهنوردان داوطلب به همراه شرحی از توانایی و دانایی آنها و صدور كارت شناسايي براي ايشان همچنين پوشش بيمه اي و اطلاع ارگانهايي مثل پليس راه و هلال احمر جهت همكاري باايشان.

5- آموزش و تجهیز افراد بومی داوطلب در روستاهای مبدا صعود.

6- اجرای مانورهای دوره ای برای ایجاد آمادگی و هماهنگی بین عوامل اجرای عملیات امداد.

7- پردازش اطلاعات بدست آمده از هر عملیات و یا مانور و لحاظ کردن آنها در طرح امداد و نجات ( تجربیات مدون قابل انتقال به منظور استفاده در موارد آینده )