باشگاه ما

4/ مهر/85 – کریستوف ویلیچکی بیانیه خودش را چنین پایان می دهد "..... و حالا پیشگوئی ها به واقعیت نزدیک می شوند ."

جان زولیک و کریستف ویلیچکی در حال محیای پنجمین تیم صعود کننده زمستانی به نانگاپاربات هستند .
تیم در 14 آذر 85 کار خود را شروع خواهد کرد . پیش از این اعضای تیم جهت هم هوائی بر روی کوه آمادابلام در منطقه نپال ، فعالیتهای خود را درطی ماههای مهر و آبان آغاز کرده اند.
آنها از حمایت های EDF ( شرکت انرزی فرانسوی ) و Himountain برخوردارند و سازماندهی کار آنها را کلوپ کوهنوردی Trojmiasto انجام می دهد .
در 25 شهریور 85 ، اعضاء تیم در شهر Podlesice گرد هم جمع شدند . مسئولیتها یشان و همچنین استراتژی و تاکتیک های تیم مطرح شد و بر سر انتخاب مسیرها با هم به بحث نشستند و همچنان تا این تاریخ (4/مهر/85) نتوانسته اند تصمیم بگیرند که از جبهه دیامیر(مسیر Kinshofer) یا جبهه روپال (مسیر Schell) صعود نمایند .
معرفی اعضای تیم :
کریستوف ویلیچکی ; سرپرست گروه ; پنجمین صعود کننده 14 قله بالای 8000 متر
خالق صعود های زمستانی بر 8000 مترهائی چون اورست و کانگچن جونگا و لوتسه

**************************************************************

ژان زولیک ( جانشین سرپرست ) ; یکی از اعضاء شرکت کننده در تیم صعود زمستانی
کی 2 ; سرپرست تیم صعود زمستانی به شیشاپانگما در سالهای 2003 و 2004

***************************************************************

داریوژ زالوسکی ; او تاکنون 4 قله از مجموعه قلل بالای 8000 متر را صعود نموده و از
اعضاء تیم های زمستانی به قلل کی 2 ; ماکالو ; نانگاپاربات و شیشاپانگما ( صعود های
ناموفق ) بوده است

*****************************************************************

کریستوف تاراسویچ ; تاکنون توانسته به 3 قله 8000متری صعود کند

******************************************************************

ژاک جاوین ; از اعضاء تیم صعود زمستانی کی 2 و شیشا پانگما

********************************************************************

آرتور هازر ; تاکنون توانسته 4 قله 8000متری را از مسیر های جدید صعود کند ;
بنیان گذارنخستین صعود زمستانی به آناپورنا

******************************************************************

پرمیسلاو لوزنسکی ; اولین حضورش در تیم صعود کننده به 8000 متر ها خواهد بود

ماسیژ پاولفسکی ; حضور او در تیم نانگاپاربات در تیر ماه 85 تائید نشده است ;
خالق نخستین صعود زمستانی چوآیو ; شرکت کننده در 7 صعود زمستانی بالای
8000 متر

پزشک تیم ; هنوز در حال مصاحبه می باشد و انتخاب نشده است

»»»»»»»»»»»»»»»««««««««««««««««««

24 آذر 85
بر اساس اطلاعاتی که آرتور هازر ( از اعضاء تیم Himauntain ) ارسال کرده است تمام اعضاء تیم در شرایط خوبی بسر میبرند و هوا همچنان عالی و خوب است . ....." تیم ما 3 باربر دیگر هم بکار گرفته است تا تدارکات کمپ 1 را تامین کند ; حداکثر ذخیره طناب و تجهییزات مورد نظر است . فردا ؛ تیمی از کوهنوردان به سمت کمپ1 می روند تا طناب ها را در قسمت های بالای مسیر فیکس کنند . آنها 1200متر طناب استفاده می کنند و باربرها همچنان به تجهیز کمپ 1 ادامه خواهند داد . "

*********************

28 آذر 85

" آرتور هازر " خبر می دهد : " همه کارها را یخوبی انجام می دهیم . " دارک " ; " جاسک " و من تازه به کمپ برگشته ایم و توانستیم تا ارتفاع 5800 متری را طناب ثابت بگذاریم . " ویلیچکی " و " روبرت ژیمسژاک " در ارتفاع 6000 متری در حال بی واک ( بیتوته ) هستند . در محلی که آنها بسر می برند قرار است کمپ 2 خود را بر پا کنیم .

یک ملاقات پس از کریسمس
مهمترین و اصلی ترین خبر اینکه سیمون مورو ( Simon moro ) قرار است به ما ملحق شود . او از طناب های ثابت و کمپ های ما استفاده خواهد کرد تا هم هوائی لازم پیش از صعود به برودپیک را انجام دهد . ما منتظریم او را در 6 یا 7 دی ماه 85 در ایم جا ببینیم . سیمون در تاریخ 3 دی ماه از ایتالیا پرواز خواهد کرد و قرار است صعود زمستانی و انفرادی بر روی برودپیک داشته باشد و اگر امکان پیش آمد همزمان برای کی 2 هم تلاش کند . لازم به تذکر است که سیمون از دوستان خوب تیم لهستانی می باشد وی در زمستان 2005 در تلاش برای صعود به قله شیشاپانگما در تیمی به سرپرستی Jan szulc ( یکی از اعضای فعلی تیم لهستانیها ) حضور داشته است .

»»»»»»»»»«««««««««

1 / دی / 85
به گزارش روز گذشته " آرتور هاجرز " از کمپ اصلی نانگاپاربات : " هوا برای نخستین بار خراب شده است ; او اشاره دارد که " تاراسوبچ " ; " بربکا " ; " هینریچ " نتوانسته اند بخاطر باد شدید کمپ 1 را ترک کنند و بر طبق برنامه به کمپ 2 بروند . از طرفی " ویلیچکی " و " سژمچاک " هم پس از بیواک در ارتفاع 6000 متری به پائین آمدند آنها نتواستند کمپ 2 را برپا کنند .
" آرتور هاجرز " اشاره دارد که از فرصت استراحت اجباری پیش آمده ; استفاده خواهد می کند تا جزئیات بیشتری از وضعیت گروه ارائه دهد . : " کمپ اصلی ما در ارتفاع 3500 متری و در محلی که روی نقشه " بای بو " نام گرفته است واقع می باشد . " بای بو " گوسفند سرایی است که حدود 15 چوپان با همراه 1000بز و گوسفند در آن اقامت می کنند . در اینجا همچنین " موذنی " وجود دارد که در وقت نماز ; اذان میگوید . صدای قدرتمند او به راحتی در تمام دره " روپال " پخش می شود و برای ما اذان این شخص نوع جدیدی از شاخص تعیین وقت و زمان است ; البته برای برخی ها موجب آزار کی باشد خصوصا در ساعت 5.30 بامداد.!!!
چوپان ها ; مشتاقانه در هنگام صعود ما ، برای کار کردن و مزد گرفتن علاقه نشان می دهند . در پایان فصل زمستان و این صعود آنها اغلب خودشان همین مسیر را صعود می کنند تا شاید بتوانند در محل هائی که کمپ زده شده بود ; لباس و یا وسایلی بیابند و آنها را در بازار" گیلگیت " بفروشند . آنها همچنین هر یک متر از طناب های ثابت را ترمیم می کنند تا بتوانند از آن در زندگی چوپانی و گله داری خود استفاده کنند .
رحیم ( از چوپانان منطقه ) : " حتی یک اینچ از طناب های ثابت را رها نمیکنم ; من همه آنها را برمیدارم ."
... در سال2005 تیم کره توانست با موفقیت قله نانگاپاربات را تراوس نماید آنها قله را از جبهه" روپال " صعود کردند و از " دیامیر " پائین آمدند ; این تیم کمپ خود را در قسمت روپال با تمام تجهییزات رها کرده و براحتی از سمت دیگر بازگشتند . به همین دلیل " رحیم " و کلب علی " از مسیر " مسنر " ( بدون آنکه تجهییزات فنی و یا مهارت کوه نوردی داشته باشند .) به کمپ 2 می روند و تمام وسایل را به پائین می آوردند .
در پائیز 2006 ; رحیم روی مسیر Schell کار می کرد ( برای یک هیات رومانیائی ) . " وقتی ما به کمپ اصلی رسیدیم، او به ما اطمینان می دهد که نیازی به شمارش و پبدا کردن طناب های ثابت نیست ; او همه آنها را پائین آورده و حتی یک متر آن را باقی نگذاشته است . "

http://www.mounteverest.net/news.php?news=15404

تهیه و ترجمه از مینو ضابطیان