به نام خدا
باسلام و احترام به همه عزیزان
کاهش تصدی گری در باشگاه و همچنین تبدیل ارتباط خطی به ارتباط شبکه ای بین اعضاء و ارگان های ساختار باشگاه به نظرم اساسی ترین نبازهای باشگاه برای تطابق با نیازهای امروزی جامعه و محیط می باشد و بر این اساس طرح خودم را به شرح زیر برای اظهار نظر و نقد به حضورتان تقدیم می دارم

آئین نامه فعالبت در کمیته فنی و تخصصی کوه نوردی
اول – قوانین و دستور العملهای باشگاه در مورد چگونگی اعلام عضو گیری و اجرای برنامه ها تنها نقش مشاوره و توصیه را دارد و به جهت شفاف سازی و آگاهی اعضا از سطوح یکدیگر و سطح کلی برنامه ها اجرا می شوند
دوم – تمام برنامه های کمیته های فنی و تخصصی در پنج ستون دسته بندی می شوند
- اكسپدیشن و فعالیت خارجی
- کوهنوردی
- سنگنوردی
- یخ نوردی
- غار نوردی

و هر ستون دارای سه سطح ... آ ... ب .... ج می باشد
سوم – تمام اعضاء که دوره آزمایشی را با موفقیت پشت سر بگذارمد در سطح ج چهار ستون اصلی کمیته فنی و تخصصی کوه نوردی قرار می گیرند
چهارم – حضور و کسب سطح ج در ستون اکسپدیشن خارجی مستلزم داشتن سطح آ در هر سه ستون سنگنوردی ... یخ نوردی و کوهنوردی می باشد
پنجم – برای کسب سطوح ب و آ در هر ستون ارائه درخواست و سابقه و مستندات مورد نیاز و همچنین تائید مربیان و اعضاء معتمد به تشخیص کمیته بعهده هر عضو می باشد
ششم – تعیین سطح اعضاء به معنی مشاوره و توصیه برای خود فرد و یا شرکت کنندگان در برنامه مبنی بر داشتن یا نداشتن صلاحیت سر پرستی می باشد و دسگر افراد گروه بسته به نظر سرپرست مجوز شرکت در برنامه را بدست خواهند آورد

هفتم – سرپرستان برای تعیین شروط حضور در برنامه از قبیل :شرط سنی ... قوای جسمانی و یا هزینه برنامه مختار هستند
هشتم – برنامه های شناخته شده کوه نوردی با مشورت اعضاء در سطوح مناسب قرار خواهند گرفت و برنامه های جدید بصورت پیش فرض در سطح آ در نظر گرفته می شود.

...........................................................

پیشنهاداتی برای سطح بندی برنامه ها
اول – کوهنوردی
سطح آ
– هر برنامه کوهنوردی جدید که اطلاع از آن موجود نباشد
– برنامه های زمستانی بیش از یک روز
– برنامه های خط الراس بیش از چهار روز
– هر صعودی که در ارتفاع بالای 4000متر با عملیات فنی همراه باشد
سطح ب
قله های بالای 4000متر در تمام فصول
هر برنامه کوهنوردی همراه با درگیری سنگ یخ و یا عبور از رودخانه
سطح ج
هر برنامه کوهنوردی که در سطوح آ و ب به آن اشاره نشده است

دوم – سنگنوردی
سطح آ
هر مسیرجدید سنگنوردی با هر درجه صعود
صعود مسیر های بالای چهار طول طناب و یا 150 متر به بالا
صعود بر روی دیواره های بالاتر از 4000 متر از سطح دریا
سطح ب
صعود مسیر های آماده و شناخته شده زیر 150متر
صعود های سر طناب در مسیر های کوتاههمراه با ایزار گذاری
سطح ج
هر برنامه سنگنوردی که در سطح آ و ب به آن اشاره نشده است

سوم – یخ نوردی
سطح آ
صعود مسیر های یخار .. هرم و آیشار یخی نوا
صعود سر طناب روی یخ های عمودی با هر طول

سطح ب
یخچالهای کسره و شمالی سبلان

سطح ج
هر برنامه شناخته شده ای که در سطح آ و ب به آن اشاره نشده است

چهارم - اکسپدیشن و خارجی
سطح آ
صعود از مسیر های جدید در قلل هیمالیا .. پامیر و کوههای ناشناخته در هر کجا جهان
هر برنامه زمستانی و یا خارج ار فصل صعود
صعود به ارتفاع بالای 8000 متر
سطح ب
صعود مسیر های فنی (سنگ و یخ ) در هر ارتفاع
صعود به ارتفاع بالای 7000 متر
سطح ج
هر برنامه که در سطوح آ و ب به آن اشاره نشده است . بدون کمک گرفتن از شرکتهای توریستی و راهنماهای منطقه ای

پنجم – غار نوردی
سطح آ
تمامی غار های جدید
غارهای عمودی با بیش از یک چاه و بیش از 30 متر
غار های آبی که برای عبور از آنها به قایق و یا شنا نیاز باشد
سطح ب
غار نوردی در زمانهای بیش از 12 ساعت
غار های عمیق با یک چاه و عمق کمتر از 30 متر
سطح ج
هر غاری که سطوح آ و ب به آن اشاره ای نشده است

تذکر
شرکت و اجرای برنامه های کوهنوردی و طبیعت گردی داخل و خارج کشور در قالب گروه ها و شرکت های توریستی و ماجراجوئی موضوع این سطح بندی نمی باشد و منظور این سطح بندی برنامه هائی است که توسط خود افراد اجرا می شوند

...............................................

باشگاه ما : از کلیه اعضاء و همنوردان محترم که در مورد طرح ارائه شده نظر تخصصی و یا ایده خاصی دارند خواهشمند است از طریق ای میل وبلاگ نظر خود را ارائه نمایند ..... با تشکر

1 comments:

    On ۲۰:۵۰ رضا ببري گفت...

    بسيار جالب بود. نكته اي كه به نظر من مي رسد اين است كه بايد كوهنوردي زمستانه و كوهپيمايي تابستاني-سه فصل را از هم جدا كرد و دو رشته مختلف انگاشت. آموزشهايي كه براي اين دو رشته وجو دارد نيز كاملا جدا هستند، اگرچه كوهپيمايي بايد پيشنياز كوهنوردي زمستانه باشد.
    اين سطح بندي از نگاه يك كوهنورد حرفه اي تعريف شده است و نگاه من آماتور اين است كه در سطوح پايينتر كوهنوردي بايد تقسيم بندي گسترده تر باشد تا تكليف ما مشخص تر باشد. همانطور كه مثلا در رشته هاي ديگر ورزشي مثل هنرهاي رزمي اين گونه است.
    جدا كردن كوهپيمايي و كوهنوردي زمستاني يكي از اين راه هاست.